In gesprek met Amanda Kole van Mitsubishi Elevator Europe
Amanda Kole, servicemonteur bij Mitsubishi Elevator Europe, groeide op in een flat en keek altijd al mee met de monteurs die daar aan de liften werkten. Uit interesse maakte ze hier foto’s en video’s van. Uiteindelijk besloot ze een aantal liftbedrijven te benaderen om te vragen of ze eens bij deze bedrijven langs mocht komen om rond te kijken en foto’s te maken. Eén van de bedrijven vond haar zo enthousiast over liften en benaderde haar of zij hier wellicht haar werk van zou willen maken. Vier jaar later voert Amanda onderhoud en keuringen uit en pakt ze storingsdiensten op. Wij spraken een tijdje geleden met Amanda over de ontwikkeling die ze heeft doorgemaakt, het werken als vrouw in een mannenwereld en het aantrekken van nieuwe monteurs.
Van hobby tot baan
Waar liften voor Amanda in eerste instantie enkel een hobby waren, veranderde dit van de ene op de andere dag in een serieuze kans om dagelijks met liften te mogen werken: “Ik vroeg mij af: ‘Kan ik dat dan’? Ik had op dat moment niet het idee dat zoiets binnen mijn bereik lag. Ik vond de techniek heel interessant. Het is wel overwegend een “mannenwereld”, maar daar heb ik altijd al wel goed mee om kunnen gaan. Uiteindelijk hoefde ik er helemaal niet over na te denken en ben ik het gewoon gaan doen! Ik ben bij mijn eerste werkgever met een intern 3-jarig werk-/leertraject begonnen. Zo leer je theoretisch wat een lift van binnen en buiten doet, maar loop je ook in de praktijk mee met een monteur die je alles in reallife laat zien. Na een tijdje mag je zelfstandig onderhoud doen en later komt daar steeds meer bij, zoals het uitvoeren van keuringen.”
Midden in haar traject begon de corona-epidemie. Waar Amanda vanaf nul begon en juist veel training en begeleiding nodig had, was daar mede door corona te weinig tijd, ruimte en bezetting voor. Toen kwam de conclusie dat het zo niet ging werken. Uiteindelijk werd ze benaderd door een recruiter die op zoek was naar liftmonteurs: “Ik heb eerlijk gezegd dat ik nog wel moeite had met het zoeken en vinden van storingen, maar mijn algemene kennis over liften was na drie jaar wel flink toegenomen. Er bleken meerdere bedrijven te zijn die interesse hadden, maar Mitsubishi trok mij toch het meeste aan”.
Dit bleek een goede match te zijn, want Amanda leerde hier naar eigen zeggen en bij wijze van spreken in de eerste drie maanden meer dan dat ze de afgelopen drie jaar had geleerd bij het vorige bedrijf. Ze vertelt enthousiast over haar werk: “Ik doe onderhoud, hier en daar wat keuringen, maar ik pak ook storingen op. Als ik er niet uit kom, dan kan ik met mijn collega’s bellen. Het fijne is dat ik ook allerlei interne cursussen op ons hoofdkantoor in Veenendaal kan volgen, waardoor ik steeds kan blijven leren. Ik heb bij liften wel echt het idee dat dit het voor mij is. Het is een rode draad in mijn leven geweest en ik voel mij hier echt op mijn plek.”
Geen vreemde eend in de bijt
Amanda vertelt dat veel mensen er waarschijnlijk niet bij stilstaan dat er regelmatig onderhoud aan een lift gepleegd moet worden, omdat we ervan uit gaan dat deze gewoon werkt. Daardoor staan jongeren er ook niet snel bij stil dat je iets met liften als beroep kunt gaan doen. De kans om als vrouw in de lifttechniek te belanden, is volgens haar ook klein: “Bij Mitsubishi ben ik de enige vrouw. Bij mijn eerste werkgever was er nog een andere vrouw, maar het komt eigenlijk nauwelijks voor. Alhoewel het best wel als een “mannenwereld” gezien wordt, zijn deze naar mij toe allemaal heel aardig en behulpzaam en heb ik nog nooit een vreemde reactie gehad. Ik voel mij juist erg welkom. Er wordt vooral gekeken naar je inzet en motivatie, er is geen enkele discriminatie. Verder heb ik juist lol met de mannen en ik word leuk opgenomen in de groep. We dragen allemaal dezelfde kleding, dus ook daar kun je geen verschil in maken. Ik voel mij dus totaal geen vreemde eend in de bijt.”
Als je écht wil, dan kom je er wel
We praten met Amanda over het tekort aan monteurs in de lift- en roltraptechniek en de vacatures die open staan. Waar veel bedrijven allerlei eisen in hun vacatures neerzetten, schrikt dit volgens Amanda juist af: “Als ik naar vacatures kijk, dan staat er vaak een hele lijst met dingen die een bedrijf zoekt. Ik voldeed ook niet aan álle eisen, maar uiteindelijk bleek ik door onder andere mijn motivatie toch geschikt te zijn. Ik denk dat het mensen juist kan afschrikken als je bijvoorbeeld leest dat je een afgeronde technische opleiding moet hebben. Het kan je zelfs ontmoedigen om te gaan solliciteren en dat zou juist zonde zijn. Je kunt de eisen wel stellen, maar dan zou je er ook aan kunnen toevoegen dat iemand alsnog gerust kan solliciteren bij interesse of andere kwaliteiten. Zo maak je het een stuk toegankelijker, voor alle mensen die het zouden willen proberen. Ik denk wel dat je echt een bepaalde interesse moet hebben voor de lifttechniek en gemotiveerd en geïnteresseerd moet zijn. Als je atechnisch bent en nog geen spijker in de muur kunt staan, dan zal het lastig worden. Maar als je écht wilt, dan kom je er wel!”
Gewoon doen!
Volgens Amanda wil je nooit meer uit de liftwereld als je er eenmaal in zit. Veiligheid staat volgens haar op nummer één, dus je zult diezelfde mindset moeten hebben tijdens je werk. Bovendien zijn er allerlei uitdagingen en komen er ook steeds nieuwe technieken bij, waardoor het interessant werk blijft: “Als iemand mij vraagt, of ik dit beroep zou aanraden, dan zou ik zeggen: gewoon doen! Er is niets wat je tegen hoeft te houden. Ik ben blij dat ik in dit vak terecht ben gekomen en hoop nog veel te kunnen leren bij Mitsubishi, als het aan mij ligt tot aan mijn pensioen! Het storing-zoeken en schema lezen gaat mij steeds beter af door de praktijkervaring.
Ook als je liftangst hebt, dan zou ik je juist aanraden om liftmonteur te worden. Echt, dat werkt! Ik vond het vroeger na het zien van de film ‘De Lift’, als kind ook eng. Maar wanneer je leert hoe het werkt in de “wereld áchter de schachtdeuren”, dan verdwijnt dat vanzelf.”
