Alderik Bos, oprichter van Liftintermediair en Liftinzicht en voorzitter van de Technische Commissie (TC) van VLR, verkocht in 2018 alle aandelen van Liftintermediair aan zijn collega’s Remco van der Meer en Marcel Mars. Vanaf dat moment richtte hij zich volledig op Liftinzicht, een door Bos opgericht bedrijf waar door middel van een liftboek en sensor zoveel mogelijk data over liften verzameld worden om daarmee het onderhoudsproces te optimaliseren. Een Amerikaanse investeerder stopte vorig jaar fors geld in het project, waardoor Bos’ droom uitkwam en het bedrijf internationaal groeide. Wij spraken Bos over zijn overstap van Liftintermediair naar Liftinzicht, de ontwikkeling en met name de voordelen van sensortechnologie en zijn rol als voorzitter van de TC.

Gelijkwaardigheid en een eerlijke positie
Bos stopte met de klassieke rol van adviseur als ‘de tegenkracht’ en veranderde de strategie van zijn bureau naar een intermediaire rol tussen opdrachtgever en opdrachtnemer, waarbij de drijfveer het streven naar gelijkwaardigheid en een eerlijke positie voor alle partijen in een samenwerking werd. Dat veranderde de naam van Bos Consultancy naar Liftintermediair in 2011. “Dat ik nu voorzitter van de TC ben, zegt een hoop! Dat zegt mij iets over de branche, namelijk dat liftbedrijven de veranderde strategie uiteindelijk accepteerden en ruimte maakten voor adviesbureaus in de VLR.” Daar heeft hij respect voor.

Liftsensor opent internationale deuren
Bos verbaasde zich erover dat je gegevens over een grote groep liften niet gemakkelijk kon raadplegen en besloot daarom een online liftboek (liftboek.nl) te ontwikkelen. Op deze manier konden in grafieken zaken als storingen, goedgekeurde en afgekeurde liften en begrotingen worden afgelezen. Bos wilde vervolgens ook de lift- en deurbewegingen meten door middel van het plaatsen van een sensor op de lift, waarbij de vergaarde data naast de gegevens van het online liftboek konden worden gelegd. Deze sensor heeft de potentie een succes te worden doordat hier een internationaal blog over werd geschreven door Mendix: “Op het Mendix platform bouwden we de software van de sensor. De blog over deze sensortechnologie werd vorig jaar maart door een Amerikaans bedrijf opgepikt. Na wat telefoontjes en het geven van een presentatie begonnen de onderhandelingen en uiteindelijk hebben ze genoeg in het bedrijf geïnvesteerd om er een succes van te maken en een deel van de aandelen overgenomen.” Alhoewel Bos deze ontwikkeling positief waardeerde, was hij, samen met zijn vrouw Hilda Bos, ook nog eigenaar van Liftintermediair. Dat kon niet samen. Daarom besloten zij de aandelen van Liftintermediair te verkopen aan twee teamleden, Marcel Mars en Remco van der Meer. Achteraf gezien volgens Bos een goede keuze, aangezien deze overname geen onrust opleverde en beide heren elkaar goed aanvulden. En ze doen het goed, zodat hij hier tevreden op terugkijkt. Hierdoor kon Bos zich volledig richten op zijn bedrijf Liftinzicht.

Het belang van big data
Volgens Bos onderscheidt Liftinzicht zich van andere sensoroplossingen, aangezien de sensor geschikt is voor alle merken en typen liften, ongeacht merk, leeftijd en technologie. Liftonderhoudsbedrijven kunnen met de softwareoplossingen van Liftinzicht hun onderhoud optimaliseren. Bos legt uit hoe het werkt: “Onze oplossing zit in een kastje dat je met magneetjes op de lift plakt en dat de lift- en deurbewegingen meet. Er is geen verbinding met de liftbesturing en daarmee blijven we weg uit discussies over productaansprakelijkheid. De QR-code van het kastje connect je aan de software en vanaf dat moment worden de data gekoppeld aan de lift.” Bos benoemt het belang van deze data: “Ik heb de toezegging van een van de grotere VLR-lidbedrijven om deze sensoroplossing wereldwijd voor al haar second brands toe te passen. Doordat we nu een grote klant aan ons hebben gebonden, kunnen we veel data uit liften halen en daarmee steeds nauwkeuriger berekenen hoeveel ritten een bepaald component meegaat. We hebben hier big data voor nodig en ik realiseer me dat ik nooit op dit punt was gekomen zonder investeerder en grote klant om deze data te valideren.”

Een verandering in het denkpatroon
Bos vertelt over de voordelen van de liftsensor om hiermee het onderhoud te optimaliseren: “Monteurs hoeven door de verkregen data niet een vast aantal keer per jaar naar de locatie af te reizen voor een check, maar doen dit nu alleen als er een reden voor is. De monteur maakt hierdoor minder kilometers, verbruikt minder CO2 en kan hiermee files vermijden. Liftmonteurs zijn trots op hun beroep en werken het liefst zo veel mogelijk aan liften in plaats van in de file te staan. Ik ben ervan overtuigd dat de monteur met deze liftsensor een stuk gelukkiger gaat worden. Ik verkoop dus niet simpelweg een oplossing voor liftbedrijven, maar eerder een compleet denkpatroon. De sensor is slechts een middel om het doel mee te bereiken.” Naast gelukkigere medewerkers, duurzaamheid en tijdsbesparing, verwacht Bos dat er ook veel geld mee bespaard kan worden: “Doordat medewerkers meer plezier hebben in hun werk, blijven ze langer bij hun werkgever en hoeft deze dus niet te werven, selecteren en te trainen. Dit scheelt enorm veel geld. We kunnen technologie dus gebruiken om onze tijd en ons werk beter in te regelen”.

De randjes opzoeken
Bos is inmiddels bezig met zijn tweede jaar als voorzitter van de TC. Hij is onder de indruk van de kennis en de kunde die er bij de VLR aan tafel zit en heeft het idee dat dit vaak onderschat wordt. Zo stelt Bos: “Als je deze groep mensen de juiste vragen stelt, krijg je goede discussies. Ik denk dat de combinatie tussen de groep techneuten en mijzelf met mijn bedrijfskundige blik goed is. Ik stel namelijk vragen die zij zichzelf waarschijnlijk minder snel zouden stellen. Ook hou ik van prikken en porren om de boel in beweging te brengen. Ik vind het niet erg om zo af en toe op iemands tenen te staan, de randjes op te zoeken en buiten de lijntjes te kleuren.” Volgens Bos moet je je binnen de vereniging ook proactief opstellen: “Als je uit een ruif eet, dan moet je er zelf ook aan bijdragen. Het kan niet zo zijn dat je alleen iets haalt. Ik stel mij daarom proactief op en kan ook best kritisch zijn, maar naar mijn idee wordt dit wel geaccepteerd. Je krijgt er namelijk ook goodwill voor terug. Ik ben ervan overtuigd dat we nog meer kunnen bereiken als we allemaal een stapje harder gaan lopen.”